Σάββατο 31 Μαρτίου 2012

ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ...



ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012
10:00 - 20:00
Πεζόδρομος Ι.ΔΡΑΓΑΤΣΗ & ΗΡ.ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

ΒΟΗΘΑΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ 

Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΠΡΟΣΚΟΠΟΣ.... ΠΑΝΤΑ ΠΡΟΣΚΟΠΟΣ...


Όσοι κατά καιρούς πέρασαν από το 1ο Σύστημα Ναυτοπροσκόπων Πειραιά, είχαν την ευκαιρία να βρεθούν δίπλα στους νεώτερους συνεχιστές της πρωτοποριακής και αξιέπαινης πορείας του.
Τηρώντας την υπόσχεση που έδωσαν είναι πάντα δίπλα και βοηθούν με κάθε προσφερόμενο τρόπο και μέσο το Σύστημα που τους γαλούχησε και τους παρέδωσε ενεργά, υγιώς σκεπτόμενα και έγκριτα μέλη στην κοινωνία.


http://palaioiprotoupirea.blogspot.com/2012/03/blog-post_8926.html



Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012

ΜΕΝΟΥΝΕ ΠΑΝΤΑ ΠΑΙΔΙΑ...


Μονοήμερη εξόρμηση πραγματοποίησαν εχθές παλαιοί πρόσκοποι (και πλέον γονείς των νέων μελών του προσκοπισμού), του 1ου Συστήματος Ναυτοπροσκόπων Πειραιά στο Άλσος Συγγρού στο Μαρούσι...
Με την ευκαιρία της μονοήμερης εκδρομής των παιδιών τους, αποφάσισαν να θυμηθούν τα παλιά και να χαρούν μια ηλιόλουστη ημέρα στη φύση.
Μάλιστα όπως μας ενημέρωσαν, αυτή ήταν η πρώτη και μάλλον "δοκιμαστική" δράση υπαίθρου από τι πολλές που θα ακολουθήσουν...
Εμείς να τους ευχηθούμε να περνάνε πάντα καλά και να είναι πάντα παιδιά στην καρδιά...
Ειδικά σε αυτές τις εποχές που ζούμε, το χρειαζόμαστε πιο πολύ από οτιδήποτε άλλο...

ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ...

 

Κυριακή 11 Μαρτίου 2012

ΟΤΑΝ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΙΟ ΦΤΩΧΟΙ...



Ξημερώματα Πέμπτης 8 Μαρτίου 2012, η Ελλάδα έχασε έναν μεγάλο πατριώτη αγωνιστή.
Έναν αγωνιστή που ανά πάσα ώρα και στιγμή ήταν έτοιμος να πολεμήσει για τη χώρα του, αλλά κυρίως έναν αγωνιστή, μαχητή της καθημερινότητας...
Έναν αγωνιστή - ηγέτη που με το μυαλό και τη διαύγεια του πνεύματός του, κρατούσε την Ελλάδα, τις αξίες και τα ιδανικά της πολύ ψηλά...
Έναν αγωνιστή - ηγέτη που περήφανος σαν αετός, άνοιγε τις φτερούγες του για να μπαίνουμε όλοι από κάτω, να αντλούμε δύναμη και κουράγιο...
Έναν αγωνιστή που τιμούσε το τρίπτυχο, ΠΑΤΡΙΔΑ - ΘΡΗΣΚΕΙΑ - ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ...
Είμαστε όμως σίγουροι πως και από εκεί που πάει, τον ίδιο αγώνα θα δίνει...
Δεν αξίζουν "αντίο" σε αυτές τις περιπτώσεις.
Χρειάζεται μόνο ο όρκος στον εαυτό μας και σε εκείνον, ότι θα συνεχίσουμε τον αγώνα του...
Ας υπάρχει για πάντα στις καρδιές και το μυαλό μας, να μας φωτίζει και να μας καθοδηγεί...


http://galanoleuki-ellinas.blogspot.com/2012/03/blog-post_11.html